Ahhhhh, Barolo
Als ik dat hoor dan begint de glimlach weer naar boven te borrelen. Barolo is als een relatie uit het verleden. Altijd leuk om te weten hoe het met die persoon gaat. Barolo is ook een beetje als het begin van een relatie. Je moet elkaar leren kennen. Dat kost tijd. Barolo stelt je teleur maar als Barolo echt goed is dan ben je verslaafd voor het leven. Je werkt jezelf door tenminste 9 slechte aftreksels die zichzelf Barolo noemen, hoog in de zuren, tannines waarbij je wenkbrauwen à la minute omhoog trekken en het glazuur van je tanden springt, alvorens te komen tot die 10e magische fles. Deze fles geeft direct tranen in je ogen. Bij elk slokje speelt Barolo verstoppertje. Steeds meer geeft Barolo zichzelf prijs, opwekkende zuren, viooltjes, hout, kruiden, laag voor laag. Dit drink je niet. Dit ervaar je. Dit neemt je mee op een reis, dit…
Zorgt voor een gat, een put in je financiën zul je bedoelen!
Want Barolo is heftig aan de prijs beste mensen. Reken alvast minimaal 30 euro maar ga maar gerust uit van 50 euro als je een beetje kwaliteit zoekt. Om van de top nog maar niet te spreken want dan gaan we dik door de 100 euro heen.
Kan dat nou niet anders? Ja dat kan!
Ergens, zo tussen Milaan en, pak ‘m beet, Genua, maar meer richting Milaan, liggen twee dorpjes. Je racet er zo langs op de snelweg Milano – Genova.
Ik ben er geweest. Ze zijn de moeite van het bezoeken niet waard naar mijn bescheiden mening. Op z’n best is de boel te beschrijven als een mix tussen vergane glorie en neo-stalinistische architectuur.
Het zijn Gemme en Gattinara. Voor vandaag zal ik focussen op Gatinara.
Wat maakt Gatinara zou interessant? Nu, ze verbouwen er, onder het toeziend oog van de Monte Rosso, puike Nebiollo. Deze druif, hoe kan het ook anders, is verantwoordelijk voor Barolo. Begin je ‘m al te voelen? Gaat het al kriebelen?
Te weinig mensen kennen Gattinara. Maar vertel het niet aan te veel mensen want ik wil dit eigenlijk liever zo houden…
Schappelijke prijs
Denk aan een mooie Barolo tegen een schappelijke prijs. De top kost hier geen 150 euro maar eerder tussen de 3 en 4 tientjes en een prima fles heb je al voor 2 tientjes. Niet super laag in prijs maar je hoeft er ook geen nier voor te verkopen.
Mijn persoonlijke favoriet is de producent Travaglini, eigenaar van zo ongeveer de helft van alle wijngaarden in Gattinara. Gelukkig hebben we met z’n allen geleerd dat schoonheid aan de binnenkant zit want als we op het uiterlijk van de flessen af moeten gaan… Die laat zich het best omschrijven als een goedkope productie uit het land van Laaf. Vierkant en ingedeukt.
Wel opgepast mensen! Laat de wijnen van Travaglini tenminste 10 jaar liggen om te voorkomen dat u acuut borsthaar begint te kweken. Maar als je ze dan open trekt….dan maakt u kennis met een heel aantrekkelijk familielid van Barolo. Er zijn drie versies van de Gattinara’s van Travaglini: de Gattinara, de Tres Vigne en de Gattinara Riserva. Allemaal de moeite waard om te proberen.
Afgelopen jaar heb ik nog een Gattinara 2003 riserva van Travaglini opengetrokken voor een Barolo verzamelaar. Deze verzamelaar drinkt doorgaans alleen maar de grote cru’s zoals Bussia en Brunate. De man was met stomheid geslagen toen ie, te laat, door had dat ie geen Barolo maar Gattinara aan het drinken was…!!
En tsja, als je Gattinara kent dan is het echt niet zo dat je Barolo niet meer drinkt. Probeer eens de Barolo’s van Parusso, de instapper is de moeite waard. Je hoeft alleen niet meer 9 x de wereld uit te geven voor die ene tranentrekkende mooie ervaring!
Salute!